Gemiddeld genomen heb ik meestal 4 ratten in de kooi wonen, of 4 dochters zoals we het ook wel noemen. Het zijn namelijk echt net kindertjes. Ze hebben eten en drinken en veeeeeeeeel aandacht nodig. We worden uiterst enthousiast begroet als we weer thuis zijn. Maar zo kunnen ze ook ziek worden en moet je er zelfs af en toe mee naar de dokter.
Vorige week begon Penotti opeens haar kopje scheef te houden. Soms draaide ze opeens een rondje om haar eigen as en viel ze om, omdat ze haar evenwicht verloor. Ik vreesde meteen voor het ergste, een tumor in het hoofd (vrijwel alle ratten krijgen vroeg of laat kanker, omdat ze wellicht allemaal afstammen van laboratoriumratten -> proefdieren). Gelukkig bleek het mee te vallen. Toen ik met haar naar de dierenarts ging, werd ze uitgebreid onderzocht en bleek ze oorontsteking te hebben. Nu mag ze dus twee keer per dag een lekker hapje waarin een paar druppels antibiotica zijn opgelost. Vanilleyoghurt, stukje brood, het gaat er prima in.
Verder liepen er tot gisteren nog twee oude (ratten)sokken in de kooi rond van bijna 2 en ruim 2,5 jaar oud. De oudste van beiden, Schnitzi, heeft al een paar weken een flink gezwel ter hoogte van haar schouder. Ik had niet verwacht dat ze het nog zo lang zou volhouden. Toen ik gisteren thuiskwam, lag echter Frost dood in het huisje :( Ook een oude sok, maar minder oud en nog geen zichtbare gebreken. Heel zielig! Stiekum hoop ik dat Schnitzi het ook niet heel lang meer volhoudt, zodat onze vakantieoppas niet twee weken met op-sterven-liggende-rattenkneusjes opgescheept wordt. Maar voor nu rent Schnitzi nog vrolijk inclusief gezwel naar de etensbak en zou ze zo de kooi uitspringen om in de bank te rennen. En ik ga er maar van uit dat Muis en Penotti het nog heeeel lang volhouden, want van oorontsteking gaan echte kindertjes ook niet dood.
Vorige week begon Penotti opeens haar kopje scheef te houden. Soms draaide ze opeens een rondje om haar eigen as en viel ze om, omdat ze haar evenwicht verloor. Ik vreesde meteen voor het ergste, een tumor in het hoofd (vrijwel alle ratten krijgen vroeg of laat kanker, omdat ze wellicht allemaal afstammen van laboratoriumratten -> proefdieren). Gelukkig bleek het mee te vallen. Toen ik met haar naar de dierenarts ging, werd ze uitgebreid onderzocht en bleek ze oorontsteking te hebben. Nu mag ze dus twee keer per dag een lekker hapje waarin een paar druppels antibiotica zijn opgelost. Vanilleyoghurt, stukje brood, het gaat er prima in.
Verder liepen er tot gisteren nog twee oude (ratten)sokken in de kooi rond van bijna 2 en ruim 2,5 jaar oud. De oudste van beiden, Schnitzi, heeft al een paar weken een flink gezwel ter hoogte van haar schouder. Ik had niet verwacht dat ze het nog zo lang zou volhouden. Toen ik gisteren thuiskwam, lag echter Frost dood in het huisje :( Ook een oude sok, maar minder oud en nog geen zichtbare gebreken. Heel zielig! Stiekum hoop ik dat Schnitzi het ook niet heel lang meer volhoudt, zodat onze vakantieoppas niet twee weken met op-sterven-liggende-rattenkneusjes opgescheept wordt. Maar voor nu rent Schnitzi nog vrolijk inclusief gezwel naar de etensbak en zou ze zo de kooi uitspringen om in de bank te rennen. En ik ga er maar van uit dat Muis en Penotti het nog heeeel lang volhouden, want van oorontsteking gaan echte kindertjes ook niet dood.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten