Waren we eerst zelf het grootste deel van de vakantie ziek, nu is het de beurt aan de ratjes! En niet eens Penotti waarvan ik al een half jaar denk dat ze het niet lang meer volhoudt. Het is het jongere grut.
Jakkes, afgelopen week met drie stuks naar het spreekuur van de dierenarts geweest. ZsaZsa is echt heeeeel erg zielig en er het ergst aan toe. Eeen heeel zielig snotterig, reutelend ratje. Nuts heeft een beetje een raar geluidje bij het ademen af en toe maar ZsaZsa heeft haar heeeeel erg ingehaald. Beiden moeten nu een antibiotica kuur van de dierenarts. Dagelijks drupjes in een stukje voer verstoppen zodat ze het niet merken. Allebei een andere dosis, op basis van lichaamsgewicht. Nuts schrokt graag een stukje cruesli-met-drups naar binnen. Checken of het op is, is niet nodig.
ZsaZsa wil echter nu ook niet meer eten. Hoe lekker de hapjes ook zijn die ik probeer te geven, het is allemaal onboeiend. Ze is alleen maar enorm zielig rond aan het schuifelen, happend naar adem en enorm dun aan het worden. De afgelopen twee dagen heb ik de antibiotica maar met grof geweld in haar bekje gedaan. Vond ze helemaal niet leuk, maar ik hoop dat ze er nog net genoeg van opknapt om weer te gaan eten en wat aan te sterken. Anders is het vast snel afgelopen :(
Het laatste zorgenkind is Ruby. Die heeft een zogenaamde "mammatumor", dat is een goedaardige tumor bij een van de tepeltjes die helaas wel enorm snel heel groot kan worden. Ze is nog geen jaar oud, dus het was wel schrikken. Nu moet ze elke dag druppeltjes tegen schijnzwangerschap, waarvan de tumor mogelijkerwijs flink kan slinken. Als het niet aanslaat, is er niks aan te doen, volgens de dierenarts. Dus we wachten af, misschien binnenkort nog maar drie ratjes over, misschien knapt alles toch weer op.
En ondertussen blijft die ouwe sok van een Penotti maar rondrennen om de extra hapjes voor de ziekenboeg weg te kapen. Wat een sensatie op haar oude dag. Wellicht overleeft ze al dat jonge grut bij elkaar. En dat voor een "dierenwinkelrat".
Jakkes, afgelopen week met drie stuks naar het spreekuur van de dierenarts geweest. ZsaZsa is echt heeeeel erg zielig en er het ergst aan toe. Eeen heeel zielig snotterig, reutelend ratje. Nuts heeft een beetje een raar geluidje bij het ademen af en toe maar ZsaZsa heeft haar heeeeel erg ingehaald. Beiden moeten nu een antibiotica kuur van de dierenarts. Dagelijks drupjes in een stukje voer verstoppen zodat ze het niet merken. Allebei een andere dosis, op basis van lichaamsgewicht. Nuts schrokt graag een stukje cruesli-met-drups naar binnen. Checken of het op is, is niet nodig.
ZsaZsa wil echter nu ook niet meer eten. Hoe lekker de hapjes ook zijn die ik probeer te geven, het is allemaal onboeiend. Ze is alleen maar enorm zielig rond aan het schuifelen, happend naar adem en enorm dun aan het worden. De afgelopen twee dagen heb ik de antibiotica maar met grof geweld in haar bekje gedaan. Vond ze helemaal niet leuk, maar ik hoop dat ze er nog net genoeg van opknapt om weer te gaan eten en wat aan te sterken. Anders is het vast snel afgelopen :(
Het laatste zorgenkind is Ruby. Die heeft een zogenaamde "mammatumor", dat is een goedaardige tumor bij een van de tepeltjes die helaas wel enorm snel heel groot kan worden. Ze is nog geen jaar oud, dus het was wel schrikken. Nu moet ze elke dag druppeltjes tegen schijnzwangerschap, waarvan de tumor mogelijkerwijs flink kan slinken. Als het niet aanslaat, is er niks aan te doen, volgens de dierenarts. Dus we wachten af, misschien binnenkort nog maar drie ratjes over, misschien knapt alles toch weer op.
En ondertussen blijft die ouwe sok van een Penotti maar rondrennen om de extra hapjes voor de ziekenboeg weg te kapen. Wat een sensatie op haar oude dag. Wellicht overleeft ze al dat jonge grut bij elkaar. En dat voor een "dierenwinkelrat".
